STYCZEŃ 2016
Główne założenia
Dzięki pracy z Programem Dobrej Edukacji nauczyciel podąża za uczniem, patrzy na jego rozwój holistycznie – uwzględniając jego pasje i zainteresowania, mocne strony i obszary wymagające pracy, relacje rówieśnicze i rodzinne czy przyjmowane postawy. Akademię Dobrej Edukacji tworzymy ze świadomością, że jest to jedno z wielu miejsc, w którym uczeń się uczy i dojrzewa. Należy pamiętać o tym, iż postawy i zachowania osób, z którymi uczeń przebywa, wpływają na jego przekonania o sobie i świecie.
Cele wychowania i profilaktyki
1) Dobre wychowanie przez współpracę i wzajemny szacunek. Główne ideały i cele wychowania uosabiane są przez osobę patrona Akademii.
2) Kształtowanie samodzielności i odpowiedzialności uczniów. Przygotowywanie uczniów do dokonywania wyborów, które nie będą szkodzić ani im samym, ani innym.
3) Cele i wymagania ustalane indywidualnie dla każdego ucznia.
4) Pomoc i wsparcie w pracy nad samorozwojem i kształtowaniem systemu wartości.
5) Dostarczenie uczniom i nauczycielom narzędzi niezbędnych do skutecznego zapobiegania zagrożeniom dla zdrowia i jakości życia oraz radzenia sobie z tymi zagrożeniami.
6) Poszanowanie świata wartości rodziców, uczniów oraz innych osób.
7) Współpraca ze środowiskiem domowym ucznia oraz instytucjami wspomagającymi rodzinę i promującymi zdrowy styl życia.
8) Działania na poziomie budowania relacji, edukacji, diagnozy, zapobiegania i interwencji prowadzone we współpracy z uczniem i osobami mu najbliższymi.
Sposoby osiągania celów
1) Akademia jest w stanie dobrze zadbać o uczniów z różnymi szczególnymi uzdolnieniami i zainteresowaniami, które pozwala pogłębiać w dowolnym tempie, w razie potrzeby organizując im opiekunów ze świata nauki. Obejmuje również wyjątkową troską uczniów z niepełnosprawnościami i przewlekle chorych, pomagając im godzić leczenie z nauką.
2) Edukacja i inne oddziaływania zorganizowane są tak, aby umożliwić każdemu uczniowi maksymalne postępy na miarę jego możliwości, we własnym tempie, w sposób zgodny z jego zainteresowaniami i podstawą programową.
3) Akademia Dobrej Edukacji koncentruje się na rozwoju uczniowskich pasji i zainteresowań oraz na funkcjach opiekuńczych.
4) Każdy uczeń ma mentora, który pomaga jemu i jego rodzicom przygotować zgodne z jego potrzebami poszerzenie i dostosowanie obowiązującego w szkole programu, czyli zaplanować jego Indywidualną Drogę Edukacyjnego Rozwoju oraz wesprzeć w codziennych wyzwaniach.
5) Wszyscy uczniowie regularnie uczestniczą w spotkaniach społeczności, na których omawiane są bieżące sprawy organizacyjne, współpraca i relacje w Akademii, a także ćwiczone są umiejętności miękkie, takie jak na przykład współpraca, autoprezentacja czy twórcze rozwiązywanie problemów.
6) Plan konsultacji i zajęć proponowanych przez szkołę konkretnemu uczniowi ustalany jest przez jego mentora z nim i jego rodzicami.
7) Uczniowie są zapisywani do poszczególnych roczników, uczą się w grupach zróżnicowanych wiekowo, tworzonych zależnie od predyspozycji i zainteresowań, a także uczą się indywidualnie lub na odległość. Program zostaje dostosowany do potrzeb i uzdolnień każdego ucznia.
8) Duże znaczenie dla motywacji uczniów, ich poczucia własnej wartości oraz efektów kształcenia, ma pozytywne podejście diagnostyczne, kształtowanie umiejętności samooceny i proponowany sposób oceniania.
9) Pedagodzy i psycholodzy specjalizują się w diagnozie mocnych stron ucznia.
10) Jedną z ważnych metod wykorzystywanych w pracy jest metoda projektów – ważnym celem jest uczenie współpracy. Również nauczyciele współpracują ze sobą i proponują działania projektowe łączące wiedzę z różnych dziedzin.
Szczególnie ważne jest:
1) Poznanie możliwości i potrzeb uczniów oraz specyficznych wyzwań rozwojowych, a także holistyczne podejście dostosowane do konkretnego ucznia.
2) Rozbudzanie w uczniach poczucia odpowiedzialności za swoje postępy, wspieranie ich w kształtowaniu postawy odpowiedzialności za swój rozwój, osiąganie celów edukacyjnych, spełnianie wymagań programowych.
3) Zwrócenie uwagi na styl życia, propagowanie aktywności fizycznej, prawidłowego odżywiania się i rozwoju indywidualnych zainteresowań.
4) Diagnozowanie trudności natury interpersonalnej, środowiskowej i psychicznej.
5) Rozpowszechnianie wśród dzieci i młodzieży znajomości prawa i wyrabianie nawyku jego poszanowania.
6) Poznanie systemu rodzinnego i środowiska, w którym przebywa uczeń. Wyposażenie uczniów i rodziców w wiedzę, gdzie można szukać pomocy i do kogo zwracać się w sytuacji problemowej.
7) Budowanie pozytywnych relacji koleżeńskich, atmosfery integracji, ciekawości wobec drugiego człowieka i umiejętności współpracy.
8) Rozpoznanie problemu używania substancji psychoaktywnych i uzależniających oraz ukazanie szkodliwości palenia tytoniu, spożywania alkoholu i zażywania narkotyków, a także innych form używania szkodliwych substancji lub przejawiania nieprawidłowych zachowań.
9) Rozwijanie mocnych stron oraz zainteresowań, które pozwolą na znajdowanie konstruktywnych rozwiązań w sytuacjach stresowych.
10) Nowoczesne technologie jako możliwości i zagrożenie – rozwój umiejętności oraz profilaktyka uzależnienia od Internetu i cyberprzemocy.
11) Rozwijanie umiejętności „miękkich” przez zajęcia grupowe i konsultacje indywidualne.
12) Uwrażliwienie na niesienie pomocy innym ludziom, przygotowanie uczniów do podejmowania pracy wolontariusza z uwzględnieniem jego możliwości i ograniczeń.
13) Reagowanie w przypadku nieprawidłowych zachowań.
14) Kształtowanie u wszystkich uczniów niezbędnych dla ich zdrowia nawyków aktywności ruchowej, niezależnie od ich indywidualnego poziomu sprawności.
Formy realizacji programu
1) Zajęcia warsztatowe i psychoedukacyjne z uczniami i rodzicami.
2) Udział w uroczystościach szkolnych oraz imprezach kulturalnych.
3) Wyjścia i wycieczki.
4) Spotkania z ciekawymi ludźmi i specjalistami.
5) Spotkania z rodzicami.
6) Spotkania społeczności szkolnej – uczniów, rodziców i nauczycieli.
7) Indywidualne konsultacje dla uczniów i rodziców.
8) Współpraca z instytucjami wspomagającymi.
Planowane efekty
1) Realizacja programu wychowawczo-profilaktycznego zakłada, że uczeń Akademii Dobrej Edukacji:
– zyskuje pomoc psychologiczno-pedagogiczną i wie, że ma do niej pełne prawo i dostęp;
– rozwija swoje mocne strony;
– jest świadomy zagrożeń i potrafi im się przeciwstawić;
– dostrzega korzyści płynące z prowadzenia zdrowego stylu życia oraz został w tym celu wyposażony w odpowiednią wiedzę i umiejętności;
– identyfikuje się ze środowiskiem szkolnym;
– osiąga – w miarę własnych możliwości i zasobów – dojrzałą osobowość psychospołeczną.
2) Rodzice biorą udział w oferowanych im programach i warsztatach.
3) Nauczyciele posiadają wiedzę z zakresu profilaktyki w związku ze stałym kontaktem z Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną Instytut Dobrej Edukacji oraz dzięki wewnętrznemu systemowi doskonalenia się kadry Akademii Dobrej Edukacji.
Ewaluacja
1) Pozytywne podejście diagnostyczne jest znaczące dla motywacji uczniów, ich poczucia własnej wartości oraz efektów kształcenia.
2) Cele i wymagania są ustalane indywidualnie dla każdego ucznia. Oczekiwany jest istotny postęp, ale bez mierzenia i wskazywania efektów pracy na tle grupy.
3) Uczniowie są zachęcani do nauki i poznawania świata, zgodnie z ich indywidualnymi zainteresowaniami, ale i dbałością o osiągnięcie efektów wymaganych w podstawie programowej.
4) Diagnoza mocnych stron każdego ucznia pozwala na planowanie pracy z nim, dobranie opieki mentorskiej odpowiedniej do jego predyspozycji. W wypadku ucznia z konkretnymi niepełnosprawnościami pomocy w pracy z nim udziela wszystkim nauczycielom odpowiednio dobrany specjalista.
5) Specjaliści z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej Instytut Dobrej Edukacji pomagają każdemu uczniowi odnaleźć i wzmacniać wewnętrzną motywację do rozwoju, odczuwać radość z postępów i osiągnięć własnych oraz koleżanek i kolegów.
6) Każdy uczeń dokonuje postępów na swoją miarę, zgodnie ze swoimi osobistymi celami i dążeniami. Osiągnięcie w jakieś dziedzinie lepszych rezultatów niż inni świadczy o wyjątkowych możliwościach i zainteresowaniach, zobowiązuje do udzielania innym pomocy i wsparcia, dzielenia się tym, co się potrafi.
1) Pozytywne podejście diagnostyczne jest znaczące dla motywacji uczniów, ich poczucia własnej wartości oraz efektów kształcenia.
2) Cele i wymagania są ustalane indywidualnie dla każdego ucznia. Oczekiwany jest istotny postęp, ale bez mierzenia i wskazywania efektów pracy na tle grupy.
3) Uczniowie są zachęcani do nauki i poznawania świata, zgodnie z ich indywidualnymi zainteresowaniami, ale i dbałością o osiągnięcie efektów wymaganych w podstawie programowej.
4) Diagnoza mocnych stron każdego ucznia pozwala na planowanie pracy z nim, dobranie opieki mentorskiej odpowiedniej do jego predyspozycji. W wypadku ucznia z konkretnymi niepełnosprawnościami pomocy w pracy z nim udziela wszystkim nauczycielom odpowiednio dobrany specjalista.
5) Specjaliści z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej Instytut Dobrej Edukacji pomagają każdemu uczniowi odnaleźć i wzmacniać wewnętrzną motywację do rozwoju, odczuwać radość z postępów i osiągnięć własnych oraz koleżanek i kolegów.
6) Każdy uczeń dokonuje postępów na swoją miarę, zgodnie ze swoimi osobistymi celami i dążeniami. Osiągnięcie w jakieś dziedzinie lepszych rezultatów niż inni świadczy o wyjątkowych możliwościach i zainteresowaniach, zobowiązuje do udzielania innym pomocy i wsparcia, dzielenia się tym, co się potrafi.
